Als jij je niet meetelt, tel je niet mee

Als plusmama’s proberen we vaak alles goed te doen. We doen ons best voor onze stiefkinderen, onze partner en het gezin, maar in dat proces verliezen we soms onszelf uit het oog. Een overtuiging die veel plusmama’s met zich meedragen, is dat ze altijd op de tweede of derde plaats komen en dat het normaal is om ‘toe te geven’. Deze gedachte, die vaak onbewust ontstaat, zorgt ervoor dat ze zichzelf als minder belangrijk beschouwen. Maar is dit wel de waarheid? Of is het tijd om deze overtuiging uit te dagen en opnieuw voor jezelf op te komen?

De overtuiging van de plusmama: altijd als laatste

Je gelooft diep van binnen dat je altijd op de tweede of derde plaats staat. Dit idee wordt vaak versterkt door het gevoel dat je je eigen wensen en behoeften opzij moet zetten om de harmonie binnen het gezin te bewaren. Er is niets mis met het toegeven in bepaalde situaties, maar wat als dit toegeven zich uit in het gevoel en meer nog, de overtuiging dat je nooit meetelt? Wat als je het gevoel hebt dat je altijd de laatste keuze bent?

Deze overtuiging is niet iets wat je bewust hebt gekozen; het is een idee dat vaak vanuit eerdere ervaringen of onbewuste verwachtingen is gegroeid. Vooral meisjes vertellen zichzelf ergens onderweg dat ze lief moeten zijn. Zacht. ‘Een gemakkelijke’. Op dat moment installeren ze zich moeten gedragen zodanig dat anderen dat bevestigd zien. ‘Het is toch zo een lieveke, he’. Goedbedoeld door de omgeving… maar het kan een enorme impact hebben op je latere leven. Want die goedkeuring om wie je bent, dat is een onderliggende drijvende kracht bij vele vrouwen. Het gedrag dat dat lieveke bevestigt, daar willen ze veel van laten zien. Het gedrag dat dat wel eens in vraag zou kunnen stellen, dat vermijden ze zoveel mogelijk. Herkenbaar?

De kracht van zachtheid en grenzen stellen

In de maatschappij wordt vaak een contrast getrokken tussen zachtheid en kracht. Maar als plusmama is het belangrijk om te begrijpen dat je zachtheid juist versterkt wordt wanneer je voor jezelf opkomt. Het is mogelijk om zowel liefdevol als krachtig te zijn. Je moet alleen leren je grenzen tijdig aan te geven, voor je frustraties zich zodanig opstapelen dat de boel op een ander, onverwachts moment ontploft.

Door je ongenoegen in te houden, misschien wel de kwetsuren die bepaalde situaties met zich meebrengen, zal je merken dat je energie steeds verder afneemt. Uiteindelijk kan dit leiden tot een uitbarsting, waar niets zachts of verbindends aan is. Daarom is het cruciaal om te leren wanneer en hoe je voor jezelf opkomt, zodat je deze kracht op een gezonde manier kunt uitdragen.

De gevolgen van het niet aangeven van grenzen

Wat gebeurt er als je je grenzen niet stelt? Je raakt opgebrand. Je voelt je niet meer gezien en gehoord. Dit kan resulteren in een vicieuze cirkel van frustraties, waarin je onbewust verwijten begint te voelen naar je partner of andere gezinsleden toe. Het gevoel van onmacht groeit, en de overtuiging dat je altijd moet toegeven, wordt sterker. Je voelt je als slachtoffer van de situatie.

Door je grenzen niet aan te geven, begin je onbewust te geloven dat de ander ‘schuld’ heeft van je frustraties. Dit kan ervoor zorgen dat je de ander beschuldigt van je pijn en verdriet. Bijvoorbeeld, als je partner niet snel genoeg reageert op een situatie, kan je je gekwetst voelen, zelfs als hij er niet verantwoordelijk voor is. Het is niet omdat het voorvalt, dat iemand er schuld aan heeft.

De oplossing: stoppen met verwijten en jezelf herwaarderen

Het belangrijkste in dit proces is het veranderen van je gedachten en overtuigingen. Als je jezelf als onbelangrijk beschouwt, dan zal je omgeving dat ook doen. Maar wanneer je begint te geloven dat jij net zoveel recht hebt om voor jezelf op te komen als iedereen in je gezin, zal je zien dat de dynamiek verandert.

Het vraagt moed om je zelfbeeld te herstructureren en je eigen waarde te erkennen. Begin met kleine stapjes: geef je grenzen aan, spreek je behoeften uit en wees eerlijk tegen jezelf en je partner. Wanneer je jezelf ruimte geeft om belangrijk te zijn, zal de rest van het gezin je ook meer ruimte geven.

Hoe je jezelf meer laten meetellen

Moeilijk, he? Het wordt ons ook niet aangeleerd op school. Integendeel, het brave meisje wordt daar juist bejubeld. De sleutel is dat jij je eigen waarde erkent. Je moet eerst geloven dat jij net zo belangrijk bent als je partner en je stiefkinderen. Wanneer je dit doet, zal je in staat zijn om op een gezonde manier met anderen én jezelf om te gaan. Het is belangrijk om te beseffen dat je niet altijd hoeft toe te geven om geliefd te worden. Door jezelf te laten meetellen, geef je ook anderen toestemming om hetzelfde te doen.

Als je worstelt met het gevoel dat je altijd als laatste komt, neem je overtuigingen eens goed onder de loep. Vanwaar komt de overtuiging dat je op de twee of laatste plaats komt? Klopt dit wel? Is er dan geen enkele plusmama die op een rustige manier haar grenzen aangeeft? En wat kun jij doen om meer voor jezelf op te komen zonder dat je je schuldig voelt?

Conclusie: het is tijd om de overtuiging los te laten dat je altijd moet toegeven

Als je jezelf toestaat om voor jezelf op te komen, zal je niet alleen sterker en gelukkiger zijn, maar zal de dynamiek in je gezin verbeteren. Begin met het stellen van grenzen en geef jezelf toestemming om net zoveel ruimte in te nemen als de anderen. Jij telt net zo veel mee.