Hoe herken je een plusparentale burn-out? Symptomen & signalen.

Het gevoel dat je maar doorgaat, zonder ruimte om op adem te komen. Dat je agenda, je verantwoordelijkheden en de dynamiek in je gezin alles van je eisen, en je niet meer weet wat jou gelukkig maakt of energie geeft. Je hebt je plezier verloren, je verbondenheid met jezelf lijkt verdwenen, en het leven draait enkel nog om de behoeften van anderen. Dit kan voelen als overleven in plaats van écht leven.

Je bent ooit aan deze reis begonnen met liefde. Misschien zelfs met enthousiasme. Je zag de kansen, voelde de connectie, en vertrouwde erop dat de rest wel zou lopen.

Maar ergens onderweg ben je jezelf kwijtgeraakt. Je hebt je aangepast, je bent steeds meer gaan geven, je hebt geprobeerd om het voor iedereen goed te doen. Tot je op een dag merkt dat je niet meer weet waar de rol van plusmama eindigt en jij begint.

Je merkt het in de kleine dingen. De manier waarop je lichaam zich aanspant als de telefoon van je partner afgaat – wéér een bericht van de ex, wéér negativiteit die jullie huiskamer binnenkomt, wéér iets wat van invloed gaat zijn op jou en wat jij nodig hebt en waar maar geen ruimte voor is.

Je hoofd zit vol. Er is altijd iets om rekening mee te houden. De agenda van de kinderen, de noden van je partner, de dynamiek in huis. En jijzelf? Jij verdwijnt ergens op de achtergrond. Het voelt alsof je constant aan het jongleren bent, maar het applaus blijft uit. Niemand lijkt te zien hoeveel je doet, hoeveel je draagt.

En dat doet pijn. Niet omdat je erkenning zoekt – je weet heus wat je waard bent. Maar omdat het soms voelt alsof je slechts een functie vervult. Alsof je hier bent om te regelen, te zorgen, te slikken en te schikken. Alsof je er alleen maar toe doet als het huishouden draait en de kinderen gelukkig zijn. Als dat al het geval is.

Ondertussen stapelt de vermoeidheid zich op. Je nachten zijn onrustig, je hoofd draait overuren. Je voelt je prikkelbaar, overbelast, steeds sneller geïrriteerd. Je merkt dat je jezelf afsluit, terugtrekt of net veel harder opkomt voor jezelf, bij het minste je stekels opzet. Je hebt minder energie, minder flexibiliteit, minder zin om nog moeite te doen.

En dan de lichamelijke signalen. De spanning in je schouders en nek. De hoofdpijn die steeds vaker opkomt. Het gevoel dat je nooit écht uitgerust bent, hoeveel je ook slaapt. Je darmen die opspelen, je eet- en leefgewoontes die je niet meer onder controle hebt waardoor je lijf je langs alle kanten tegenwerkt.

Herken je dit? Dit zijn de meest voorkomende symptomen van een plusparentale burn-out:

Lichamelijke symptomen

• Constante vermoeidheid, geen energie meer.

• Spanning in je lichaam (nek, schouders, kaken, maag, darmen).

• Hoofdpijn, hartkloppingen, benauwd gevoel.

• Slaapproblemen: moeilijk inslapen, vaak wakker worden, niet uitgerust wakker worden.

Mentale symptomen

• Je hoofd zit vol, je hebt geen ruimte meer om helder na te denken.

• Vergeetachtigheid, concentratieproblemen, snel overprikkeld.

• Piekeren, doemdenken, constant in scenario’s zitten over de ex, de pluskinderen, je partner.

• Het gevoel geen grip meer te hebben op je leven.

Emotionele symptomen

• Kort lontje, sneller geïrriteerd, prikkelbaar tegenover je partner en de kinderen.

• Emotioneel uitgeput, het gevoel ‘leeggegeven’ te zijn.

• Gevoelens van eenzaamheid, verdriet of machteloosheid.

• Je afsluiten of net overreageren op kleine dingen, zelfs nog voor ze zich voordoen.

• Het idee dat je niets goed kan doen en dat niemand je waardeert.

• Uitvergroten van de problemen, meteen alle handelingen in teken van de negativiteit van de scheiding zien.

• Voortdurend interne monologen voeren in je hoofd met de ex, met je partner, met de pluskinderen, met iedereen die je wil overtuigen van jouw versie van het verhaal, het rechtzetten van alle onrecht dat je ervaart, jouw verontwaardiging uitdrukken.

Gedragsmatige symptomen

• Je trekt je terug uit contact, zelfs met vrienden of familie of als je wel buitenshuis bent, neem je het probleem over mee naartoe.

• Je hebt geen zin meer in dingen die je vroeger blij maakten.

• Je grijpt vaker naar suikers, comfortfood of alcohol om je beter te voelen.

• Je scrollt ‘s avonds eindeloos op je telefoon en geraakt daardoor 's avonds te laat in bed.

• Je voelt je gevangen in je situatie en weet niet hoe je eruit komt.

• Je blijft dralen in slachtofferschap (met de ander als dader).

Dit is hoe het eruitziet als je energievaatje op is.

Dit is hoe het voelt als je in een plusparentale burn-out zit.

En ergens, diep vanbinnen, dat stille verlangen. Naar iemand die jou ziet, die je even vasthoudt en zegt: ik zie hoeveel je geeft. Je bent genoeg. Maar er is niemand die dat voor je kan doen, en dat maakt de eenzaamheid misschien nog wel het zwaarst.

Je staat altijd aan. Je systeem raakt overbelast. Je hebt geen ruimte meer om na te denken, om te voelen wat jij nodig hebt. Je reageert op wat er van je gevraagd wordt, maar je voelt je steeds leger. Je hebt geen energie meer om leuke dingen te doen, en zelfs als je tijd zou hebben, weet je niet eens meer waar je blij van wordt.

Op zo’n momenten is het makkelijk om te geloven dat dit het dan is. Dat het nu eenmaal zo loopt. Dat je gewoon even door moet zetten (even... tot de pluskinderen het huis uit zijn...). Maar laat me je dit zeggen: dit is niet hoe het hoort te zijn. Dit is niet ‘gewoon even volhouden’. Dit is een wake-up call.

Want als je zo doorgaat, raak je nog verder verwijderd van jezelf. En dat is geen leven. Dat is overleven.

Ik weet hoe het voelt, ik ben hier ook geweest. En ik weet ook dat het anders kan. Maar daarvoor moet je beslissen dat jij er niet langer voor kiest om jezelf op te offeren. Dat jij terugkomt naar jezelf.

Je hoeft dit niet alleen te doen. Ik sta naast je. Boek een gratis gesprek en laten we samen kijken naar de eerste stap. Een stap terug naar jou.

👉 Boek hier je gratis sessie

Hou ook mijn socials in de gaten. Er komt binnenkort iets aan, speciaal voor plusmama's op het randje van een burn-out!