Op reis met het hele gezin. Of toch niet?

De vakantie is aangebroken. Voor de ene een tijd van rust, voor de ander een tijd van stress. De spanningen van het werk vallen voor even weg, maar thuis zitten veel plusmama's er met de neus op.

Ga je op reis met de pluskinderen of niet? Het dilemma lost zichzelf vaak op doordat je maar een paar weken per jaar vakantie hebt, er is nu eenmaal die vakantieplanning en daardoor reizen veel samengestelde gezinnen reizen dan ook allen samen. Niet voor iedereen een pretje, maar het kan niet anders.

Of toch?

Vanwaar komt het idee dat je de hele tijd met het hele gezin weg moet zijn? In een klassiek gezin breng je veel tijd samen door om de banden te smeden. In een nieuw samengesteld gezin is het net bevorderlijk om dingen apart te doen, zodat je de batterijen terug kan opladen om terug samen te komen. Zowel ouders als kinderen houden ervan om met de oorspronkelijke kerngezinnen apart dingen te beleven tijdens de vakanties.

Wat zijn de mogelijkheden tussen 100% wel of niet? Ik geef je graag wat inspiratie, vul gerust aan met wat voor jou past:

• Huur een huisje in elkaars buurt en spreek geregeld af. De rest van de tijd breng je op jezelf of met je eigen kerngezin door.

• Verdeel de reistijd samen. Bijvoorbeeld: Kerngezin 1 vertrekt week 1, week 2 komt kerngezin 2 erbij, week 3 gaat kerngezin 1 naar huis en blijft kerngezin 2.

• Hou een staycation en plan wisselende dag-/weekenduitstapjes met jullie 2, allen samen, het ene gezin, het andere gezin (hoeft niet veel te kosten).

• Plan de vakanties met de gezinnen apart en voorzie tijd tijdens de weekenden of ‘s avonds samen.

• Heb je zelf geen kinderen uit een vorige relatie, trek er dan op uit met een vriendin of een groep vriendinnen. Dat hoeft niet eens tijdens de grote vakantie te zijn.

• Kijk eens voor huisruil of house sitten bij vrienden om er eens even alleen of met je eigen gezin zonder extra kosten op uit te trekken.

Denk je nu, Greet, mooie praatjes maar in mijn geval is dat financieel en praktisch niet mogelijk? Ik weet hoe sterk dat idee kan zijn. Maar eerlijk? Vaak is het een verhaal dat je jezelf vertelt:

• De pluskinderen gaan zich achteruit gestoken voelen. ⇒ Dit staat los van jou, dit ligt aan de situatie en verdwijnt niet door jezelf weg te cijferen tijdens jouw welverdiende vakantie. Dit toont aan dat er andere zaken aan te kijken zijn.

• De biologische mama gaat er wat van maken. ⇒ Een biologische mama kan vanuit haar standpunt wel overal wat van maken, het is deel van haar proces of ze dit doet of niet. Als dit een patroon is van haar, vindt ze wellicht iets anders om iets op aan te merken en zal niets wat je doet ooit goed genoeg zijn. Dit heb jij niet in de hand. Het is ook niet aan jou om in jouw positie als plusmama alles 5 stappen voor te zijn om te voorkomen dat iemand anders getriggerd wordt. Zo hou je dit patroon alleen in stand. En dit zeg ik vanuit alle liefde 🙏🏻🌸.

• Wat gaan de mensen wel niet zeggen? ⇒ De mensen zeggen zoveel. Als je iemand zoekt die er wat van zegt, ga je die altijd vinden. Als je rekening houdt met alles wat iedereen zou kunnen zeggen, doe je nooit iets wat je zelf wil.

• Ik kan dat toch niet maken? ⇒ Klopt dat? Welke overtuiging zit daar achter?

• Mijn vriend gaat denken dat ik hem alleen achter laat met zijn kinderen. ⇒ Kijk eens naar wat je allemaal doet doorheen het jaar. Wanneer ga je het gevoel hebben dat je wel voldoende tijd doorbrengt, dat het wel goed genoeg is?

• De vraag erachter is, wat is het je waard? Jouw tijd, jouw energie, jouw geld? Eentje die ik vroeger had, was dat ik schrik had dat mijn pluskinderen zouden denken dat ik niet graag bij hen was omdat ik tijdens hun vakantieweken bij ons bij vriendinnen ging slapen om wat tijd alleen te hebben. Dat is best spannend maar je kan dat ook heel transparant communiceren: “Hé, heel fijn om jullie bij ons te hebben deze vakantie! Ik ga er zelf ook wat van genieten nu ik niet hoef te werken en ga een paar dagen bij een vriendin logeren. Zullen we inplannen dat we daarna samen naar de Gentse Feesten gaan?”

Meer hoeft het niet te zijn. Formuleer het op jouw manier, voor wat past in jouw schema en probeer het maar eens.

Sta je in het onderwijs, is het een grote valkuil dat de opvang van de pluskinderen vanzelf opgelost is, want hé, jij bent thuis. Ook hier mag je gerust voor jezelf opkomen en een deel van je tijd voor jezelf houden.

Stel jezelf eens de vraag: Hoe aangenaam ben jij voor jouw pluskinderen en eventueel eigen kinderen als jij 100% van de tijd voor opvang zorgt? De kans is groot dat je met de dag meer frustratie voelt. Hoe aangenaam zou je zijn als je 50% voor opvangt zorgt voor alle kinderen en 50% doet wat jou oplaadt? Dan voel je zoveel meer erkenning voor al het werk dat je doet voor het gezin en kan jij jouw batterijen terug opladen om daarna terug de zorg op te nemen.

Als 50% niet haalbaar is, wat is er wel mogelijk? Kijk eens in je netwerk, kunnen de pluskinderen eens een kampje in de buurt volgen, bij familie, bij vriendjes? Ook hier kan je aangeven dat je graag even tijd met jouw kinderen of alleen wil en leuke plannen maken voor als jullie wel samen thuis zijn. Het is ook de ideale gelegenheid om je partner te stimuleren om iets samen te doen met zijn of haar kinderen. Tenslotte komen de kinderen voor hun biologische ouder, niet voor de plusouder.

Draag intussen zorg voor jezelf, het is ook jouw vakantie 😎. Lees dat boek dat je al zolang wil, volg die cursus, ga ‘s avonds eens weg met vriendinnen… Do what it takes to fill the energy. Hoe beter jij in je vel zit, hoe meer jij beschikbaar bent voor iedereen in je gezin.

Ik wens je een deugddoende vakantie toe!